یکی از چالشهای عمده کشورهای در حال توسعه، زوال، رکود و نابودی روستایی است. طی قرنهای متمادی روستا به عنوان مکانی برای زندگی و تولید، واجد نقش و ماهیت موثری بوده است. ولیکن در شرایط امروزی و بواسطه رویدادها، پیامدها و تغییرات شدید سبک زندگی، بسیاری از روستاها به جای بهره مندی از محتوای توسعه پایدار، با قهقرای پایدار مواجه و ضمن از دست دادن جمعیت خود در فرایند جمعیت گریزی با پدیده تخلیه روستایی و تخریب کالبدی نیز درگیر هستند. از طرف دیگر فضاهای شهری نیز ضمن رو برو شدن با تراکم شدید جمعیت، مصرف و فعالیت از یک طرف و کاهش شدید تعهدات اخلاقی و فرهنگی، مستتر در رقابتی جهت دست یازیدن به آرمانهای مادی گرایانه عصر مدرنیسم از طرف دیگر، فرصت و فضایی برای پیشرفت و بهبود فزاینده ندارند. همچنین باید اشاره کرد پارادایم توسعه پایدار علی رغم توصیف چشم اندازی مطلوب برای جامعه انسانی هنوز در ارائه راهبردهای عملیاتی، منطبق با شرایط کشورها و جوامع انسانی مختلف، ناکارآمد بوده و با کاستیهای متعددی روبروست. از اینرو جهت احیاء فرایند پیشرفت و فراخوانی جریان زندگی و تولید در محیط روستایی تعریف رهیافتی نوین مبتنی بر الگوی بهینه امری اجتناب ناپذیر است. رهیافت روستای خلاق تلاش می کند با بهره گیری از دانش بومی، منابع طبیعی، سبک زندگی و تجربه موجود در روستا، با خلق فرصتهای جدید و یکتا نسبت به باز زنده سازی سکونتگاههای روستایی اقدام کند. خلق فرصتهای جدید در راستای تامین جریان زندگی باکیفیت، تولید ارزش و ثروت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی است که الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت آنرا تبیین می کند. ولیکن توصیف چشم انداز مطلوب و ترسیم ره نگاشت دستیابی به آن جز با کاربست روشهای علمی و داده های واقعی امکان پذیر نیست. از اینرو هدف این پژوهش بنیادین، آینده پژوهی ایده روستای خلاق با تاکید بر الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به عنوان رهیافتی کارا جهت برون رفت از رکود و زوال روستایی امروزین کشور ایران است.