گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که با بسیاری از الگوهای دیگر گردشگری پیوند دارد، ولی وجه مشخصه آن استقرار و اقامت در نواحی روستایی است . این نوع گردشگری در برخی از کشورها به صورت یک بخش جداگانه گسترش یافته است . تعریف گردشگری روستایی کار چندان آسانی نیست و توافقی درباره آن وجود ندارد. این مسئله چند دلیل دارد. ابتدا تعریف نواحی روستایی که گردشگری روستایی در آن انجام می شود، با دشواری همراه است .چرا که معیارهای مورد استفاده توسط کشورهای مختلف با یکدیگر تفاوت دارند. دوم همه انواع گردشگری که در نواحی روستایی صورت می گیرد اساسا روستایی نیست، زیرا می تواند ماهیت شهری داشته و تنها در نواحی روستایی واقع شده باشند، سوم اشکال مختلف گردشگری روستایی در مناطق مختلف توسعه یافته و از این رو یافتن مشخصات مشترک در همه کشور ها دشوار است ، چهارم نواحی روستایی در روند پیچیدهای از تغییرات در رابطه با تاثیر بازارهای جهانی قراردارند ، ارتباطات و شرایط بازار جهت گیری محصولات سنتی را تغییر داده است . در همین زمینه برخی از نواحی روستایی که کاهش جمعیت را تجربه می کنند ، با جریان ورود جمعییت برای استراحت یا توسعه کسب و کارهای غیر سنتی جدید مواجه اند. نمونه های زیادی از فعالیت های گردشگری در نواحی روستایی وجود دارد از جمله فعالیت های مبتنی بر طبیعت ،جشنواره ها ،وقایع میراث، جاذبه های مبتنی بر جامعه بومی، گردشگری کشاورزی ، نمایشگاه های هنری و صنایع دستی، تئاتر اجتماع محلی و سایر موارد. همانطور که لن (1993) خاطر نشان می کند گردشگری روستایی فعالیتی پیچیده و چند وجهی است که شامل انواع متفاوتی از گردشگری مبتنی بر مزرعه تا سفرهای آموزشی ، گردشگری قومی و بوم گردی خواهد بود. این فعالیت ها با درجه متفاوتی در بسیاری از نواحی وجود دارد.به طور کلی گردشگری روستایی از دو جنبه اهمیت دارد، یکی به عنوان یک فعالیت گسترده جهانی و دیگری از نظر تاکید برآن در سیاست های توسعه منطقه ای و محلی . اقامتگاه های روستایی به عنوان زیرساخت مورد نیاز برای این امر واجد اهمیتی بسیار بالاست.