هم افزایی فن آوریهای نوین در افزایش توان انسان بر مدیریت زمان، مکان و آگاهی موجب شده تا آرزوهای دیروز بشر در گشت و گذار دنیا، به فعالیتهای هدفمند امروزی تبدل شود. برآیند نگرش و توانمندی انسان سبب شده تا صنعت گسترده گردشگری نیز مانند بسیاری از فعالیتهای دیگر، به سوی تکامل قدم بردارد و ضمن تامین تقاضای نسل حاضر و ایجاد زمینه بهره مندی کلیه ذینفعان  و ذیحقان، برپایه مفهوم برنده- برنده، از توانایی نسل آتی در برآورده سازی نیازهایش نکاهد.

به لحاظ ماهیت بوم گرایانه، تلفیق پذیری و قابلیت انطباق با فعالیتها و فرایندهای منطقه میزبان، هدایت مسئولانه صنعت گردشگری برای دستیابی به تکامل آرمانی آن کار دشواری نخواهد بود. از اینرو توسعه صنعت گردشگری یکی از بهترین راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار است.

طی چند دهه گذشته انواع گوناگونی از صنعت گردشگری توسط مجامع بین المللی، دانشگاهی و افراد دست اندرکار، تعریف و مورد استفاده قرار گرفته که گردشگری روستایی، بوم گردی، طبیعت گردی، گردشگری ورزشی و گردشگری کشاورزی از آن جمله اند. از طرف دیگر تخصصی شدن انواع گردشگری با توجه به ویژگیهای محیطی، ضمن توسعه این صنعت در مناطق مختلف دنیا، باعث بروز انواع فرصتهای سرمایه گذاری، راه اندازی کسب و کار مختلف و تبلور فعالیتهای کارآفرینی در جامعه میزبان شده است. شرایط کنونی کشور ما نیز ایجاب می کند که با بینشی عمیق نسبت به تعریف و اجرای الگوهای بومی سازی شده انواع گردشگری، اقدام کرده و زمینه رشد و تعالی مناطق مختلف را بر پایه مزیتهای نسبی فراهم سازیم.