برنامه ریزی برای تفریحات و گذران اوقات فراغت

 

در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که برنامه ریزی برای تفریحات خارج از منزل، یک اصطلاح خاص است و به معنای افزایش تعداد فعالیت های سرگرم کننده برای افراد می باشد؛ در حالی که برنامه ریزی برای تفریحات خارج از خانه باید به اندازه برنامه ریزی برای سایر نیازهای انسانی مانند سلامتی، بهداشت، رفاه، حمل و نقل و آموزش، مورد توجه قرار گیرد.

بنا به تعریف، برنامه ریزی باید پیش نگر بوده و نگاه رو به جلو داشته باشد و نباید با ساختاری خشک و غیرمنعطف، در مقابل محدودیت ها و تغییرات احتمالی که بروز می کنند به صورت انفعالی واکنش نشان دهد. تأکید بر فرآیند برنامه ریزی برای تفریحات خارج از خانه باید بر ایجاد شرایط فیزیکی و اجتماعی متمرکز شود که به افراد این امکان را می دهد که بتوانند تفریح مورد علاقه خود را انتخاب نموده و از گذران اوقات فراغت خود، در چارچوب قوانین و هنجارها، با توجه به محدودیت های اقتصادی و با استفاده از منابع محدودی که در اختیار دارند، لذت ببرند. این امر از طریق خلق فرصت های فراغتی و تفریحی متنوع و مختلف به وسیله برنامه ریزان و تصمیم گیران تحقق می یابد.